Kuş tüyleri evrime meydan okuyor!

Tavuskuşunun tüylerini gören Darwin hasta olmuştu!

---

Kuş tüyleri Darwin’in evrim teorisini çökerten delillerden biridir. İlk bakıldığında çok basit gibi gözüken bir yapıya sahip olan kuş tüyleri dikkatli incelendiğinde oldukça karmaşık bir yapıya sahip olduğu görülür. Kuşların uçması için birçok özelliğin bir arada olması gerekir. Kuş tüylerini yakından inceleyen bilim adamları tüylerdeki kusursuz tasarıma, fizik kurallarının mükemmel bir biçimde uygulanmış olmasına hayran olmuşlardır.

Aklını ve vicdanını kullananlar, kuş tüyünün sahip olduğu özelliklerin tesadüfler sonucu bir araya gelemeyeceğini ve bu kusursuzluğun sonsuz akıl ve ilim sahibi bir Yaratıcı olan Allah’ın varlığının delillerinden biri olduğunu göreceklerdir.

Bir kuş tüyü ele alınıp çıplak gözle incelenecek olursa sıralı bir şekilde dizilmiş olan küçük küçük başka tüylerden oluştuğu görülür. Aynı tüye bir büyüteçle baktığınızda ise çok daha fazla detay ortaya çıkar. Bu detayları oluşturanlar da yine başka tüyler ya da tüycüklerdir. Her tüyün ve her tüycüğün birbirine bağlanışının, duruşunun, yönünün uçuşu sağlayan önemli nedenleri bulunmaktadır.

Her kuşun kanadı, kuşun ağırlığına ve gövdesinin şekline göre onu havaya kaldırabilecek bir yapıya sahiptir. Ayrıca kanatların kuşun havadaki ve yerdeki dengesini ve manevra kabiliyetini sağlayacak bir yapısı da vardır. Kuşların kanat ve kuyruk tüyleri hafif ve esnektir ve birbirleriyle orantılı bir yapıdadır. Yani uçuş için gerekli olan yapı tam anlamıyla sağlanmıştır. Kuşların kolayca uçabilmeleri için mümkün olduğunca hafif olmaları gerekir. Tüyler de bu ihtiyaçlarına en uygun olacak maddeden yaratılmışlardır. Bu madde ise ‘keratin proteinleri’dir. Keratin maddesi yalnızca kuşların tüylerinde bulunan bir madde değildir. Aksine bu protein bizlerin çok yakından tanıdığı bir malzemedir. İnsanların saçları ve tırnakları keratinden oluşmaktadır.

Bir kuş tüyünün sapının her iki tarafında damarlar yer alır ve her bir damarda 400 kadar küçük çengel bulunur. İşte bu çengeller tüy damarlarını oluşturur ve çengellerin her biri kendi başına küçük bir tüy gibi görünür. Bu 400 kancanın her birindeyse 2'şer tane olmak üzere toplam 800 kadar daha küçük kanca vardır ve bunlar “barbül” olarak adlandırılırlar. Barbüller de ön ve arka barbüller olarak ikiye ayrılır. Öndeki barbüller tüyün ön tarafında yer alırlar, diğerleri ise tüyün alt arka tarafında yer alırlar. Bu çok detaylı yapının da detayları vardır. Küçük bir kuş tüyüne sığdırılmış olan 800 küçük kancanın önde yer alanlarında yani öndeki barbüllerde de 20'şer tane daha kancacık vardır. Bu kancacıklar kumaş parçalarının teyellenmesi gibi iki tüyü birbirine tuttururlar.

Tek bir kuş tüyünde yer alan bütün bu yapıları toplayarak bir sayı vermek gerekirse; tek bir tüyde yaklaşık olarak 300 milyon tane küçük kanca vardır. Bir kuşun bütün tüylerindeki toplam kanca sayısıysa yaklaşık olarak 700 milyardır. Toplam olarak 700 milyarı bulan küçük kancaların ve bunlardan da küçük olan kancacıkların her biri teker teker bulundukları yerlere özel olarak yerleştirilmişlerdir. Kuş tüyünün kanca ve çengellerle birbirine sımsıkı kilitlenmiş yapısının çok önemli bir nedeni bulunmaktadır.

Tüylerin kuşun üzerinde sımsıkı tutunması, hiçbir harekette dökülüp gitmemesi gerekir. Kancalar ve çengellerden oluşan mekanizma sayesinde tüyler öylesine sıkıca kuşa tutunur ki ne şiddetli rüzgar, ne yağmur, ne kar onların dökülüp gitmesine sebep olmaz.

Kuşların kanatlarındaki tüyler kesinlikle dağınık ve birbirinden kopuk değildir. Yukarıda söz edilen çengeller tüm tüycükleri birbirine sımsıkı kenetlemiştir. Ayrıca tüyler kuşun derisi üzerinde kusursuzca bir düzende sıralanmışlardır. Bu sıralanmadan dolayı tüyler birbirine tutunduğunda yekpare bir ağ meydana getirir. Bu tek parça yapı kuşların havayı iterek yükselmesini sağlar. Görüldüğü gibi tüylerin diziliminden, birbirlerine olan bağlantılarına kadar herşey fizik kanunları ile kusursuz bir uyum içerisindedir. Herşey bu kanunlara göre açıkça planlanmıştır.

Bilindiği gibi kuşlar itme hareketini yapabilmek için kanat çırparlar. Ancak burada çok önemli bir nokta söz konusudur. Kuşun yükselebilmek için kanadını yukarıdan aşağıya itmesi gerekmektedir, dolayısıyla kanadının altındaki havayı itebilir. Fakat tek bir itme hareketi gövdesini yerden kesmeye yeterli olmayacaktır. Ancak kanatlarını arka arkaya çırparak yerden havalanmayı başarabilir. Bu sırada yukarıdan aşağıya ittiği kanadıyla aynı hareketi tekrarlayabilmek için, bu sefer de onu aşağıdan yukarı kaldırmak zorundadır.

Bu durumda yekpare olan kanadı havayı ters yöne iteceği için hem çok kuvvet harcamak zorunda kalır, hem de gitmek istediği yönün tersine kuvvet uygular. Bu da uçabilmesini engelleyecek ve dengesinin bozulmasına sebep olacaktır. Ancak kuşlar dengelerini kaybetmeden rahatlıkla uçabilmektedirler. Bunu sağlayan mekanizma ise bilim adamlarınca ‘kilit sistemi’ olarak adlandırılmaktadır. Kancaların birbirine tutunması fermuarın iki tarafının birbirine kenetlenmesine benzemektedir.

Bu yüzden kanat aşağı inerken hava geçirmeyen, yukarı çıkarken ise havayı geçiren bir sisteme sahiptir. İşte yükselmelerini ve havada tutunmalarını sağlayan yapılardan biri bu sistemli tüylerdir. Bu sayede kuşlar çok değerli olan enerjilerini uçuş sırasında fazla harcamaz ve rüzgardan en iyi şekilde faydalanırlar.

Kuş tüyündeki bu inanılmaz detaylı yapı bu kadarla kalmamaktadır. Bir diğer özellik de kancacıkların oyuklara oturmasını sağlayan menteşelerdir. Bu menteşelerin de çok özel bir yapısı vardır. Menteşeler bir yöne doğru harekete izin verirken, diğer yönde bir harekete izin vermezler. Bu da kuş tüyüne sağlam ve dayanıklı yapısını verir. Kuşun karnındaki tüylerle, kanat ve kuyruk tüyleri birbirinin aynı değildir. Büyük tüylerden meydana gelen kuyruk tüyleri dümen ve fren görevini yerine getirirken, kanat tüyleri ise kuşun kanat çırpması esnasında açılarak yüzeyi genişletecek ve kaldırma kuvvetini arttıracak şekildedir. Ayrıca tüylerin bir bölümü izolasyon yaparak ısıyı korur, hatta bazıları su geçirmezdir. Görüntü itibariyle son derece zayıf görünen bu su geçirmez tüyler, uçmak için çok yüksek derecede ısıya ihtiyacı olan kuşların bedenini sararak ısı sağlar. Kuş tüylerinin farklılığı onların rastgele oluşmadıklarının da bir diğer önemli göstergesidir. Birçok tüy çeşidi vardır ve her biri bulunması gereken yerde, sahip olması gereken özelliklerle birlikte yaratılmıştır.

Tabii ki tesadüfler bunların hiçbirini yapamazlar. Çok küçük bir alana sığdırılan bu inanılmaz yapılar yine tek bir sonuca bizi götürecektir. Kuş tüylerini yaratan sonsuz ilim ve güç sahibi olan Allah’tır. Kuş tüylerindeki bu muhteşem tasarım, evrim teorisinin kurucusu olan Charles Darwin’i de çok düşündürmüş, hatta tavus kuşu tüylerindeki kusursuz yapı ve estetik kendi ifadesiyle Darwin’i “hasta etmiş”tir. Darwin, arkadaşı Asa Gray’e yazdığı 3 Nisan 1860 tarihli bir mektupta “gözü düşünmek çoğu zaman beni teorimden soğuttu. Ama kendimi zamanla bu probleme alıştırdım” dedikten sonra şöyle devam ediyordu:

“Şimdilerde ise doğadaki bazı belirgin yapılar beni çok fazla rahatsız ediyor. Örneğin bir tavus kuşunun tüylerini görmek, beni neredeyse hasta ediyor.”

Göklerin ve yerin yaratılması ile onlarda her canlıdan türetip-yayması O’nun ayetlerindendir. Ve O, dileyeceği zaman onların hepsini toplamaya güç yetirendir. (Şura Suresi, 29)