Kanser olan Steve Jobes ölümün bir adım uzakta olduğunu nasıl anlatıyordu?

Steve Jobs her gün ölümün ne kadar yakın olduğunu düşünüyordu, böylece dünyada herşey anlamını yitiriyordu...

---

Steve Jobs, Standford Üniversitesi’nde 2005 yılında yapılan diploma töreninde şöyle anlatıyordu ölümle ilgili düşüncelerini:

“Doktorumun bana pankreas kanseri olduğumu söylediği işte o an ilk kez bu kadar yaklaştım ölüme. Umarım bu ana, uzun yıllar boyunca bu denli yaklaşmam. Fakat ölümle yüzyüze gelmiş bir kişi olarak size şunu kesinlikle söyleyebilirim ki, ölüm sadece entelektüel bir kavramdır. Ancak hiç kimse ölmek istemez. Cennete gitmek isteyen bir kimse bile oraya gitmek uğruna ölümü seçmez. Fakat ölüm hepimizin ortak sonu. Şimdiye dek hiç kimse ölümden kaçamamıştır. Bunun böyle olması gerekir de... Çünkü ölüm hayatın en güzel icatlarından birisidir. Yaşamın tek ve gerçek değişim aracıdır...

Şu anda yeni olan sizsiniz, ancak çok da uzak olmayan bir gün, 'eski olan' da siz olacaksınız ve sizin de gideceğiniz yol budur.

"Eğer her günü, o gün yaşamının son günüymüş gibi yaşarsan, bir gün kesinlikle doğruyu yapmış olacaksın. Bu söz beni öylesine etkiledi ki, o günden bu yana geçen otuz üç yılda her sabah aynaya bakar ve kendime sorarım: 'Bugün yaşamımın son günü olsaydı, gün boyu yapacaklarımı gerçekten yapmış olmak ister miydim acaba?' Bu soruma 'Hayır' yanıtlarım arttıkça, bir şeyleri değiştirmem gerektiğinin farkına varırım ve yaptıklarımı ciddi bir biçimde denetleyerek, tek tek gözden geçiririm.Eninde sonunda öleceğimi düşünmek, yaşamda büyük seçimler yapmama yardımcı olan en önemli etkendir. Çünkü yaşadığımız dünyaya ait tüm beklentilerimiz, gurur, kibir, her türlü sıkıntı, başarı, başarısızlık gibi 'bu dünyanın sözüm ona önemli işleri', ölüm söz konusu olduğunda bir anda tüm önemlerini yitiriyorlar, sözcüğün tam anlamıyla kocaman bir "hiç" oluveriyorlar. Bir gün öleceğimizi unutmamak, kaybedeceğimiz bir şeylerin olduğunu düşünme tuzağından kurtulabilmemiz bildiğim en gerçekçi yöntemdir...”

Açıkçası ben kendi alanında bir deha olan Steve Jobs’un ölümü, kaderi, dünya hayatının ne kadar boş olduğunu, bir gün gelip de herşeyi bırakıp gideceğimizi kavramış olduğunu görüyorum. Eğer ölüm varsa dünyadaki herşey işte böyle anlamını yitiriyor. İsterseniz Apple’ın patronu olun, isterseniz uzaya çıkın, isterseniz tüm dünyanın kasalarına sığmayacak kadar servet sahibi olun. Eğer bir gün ölüp hesap vereceğinizi bilmiyorsanız, eğer ölümden sonra gerçek hayatın başladığını bilmiyorsanız, eğer bu dünyanın sadece beynimizde bir görüntü olarak yaratıldığını görmüyorsanız o zaman birçok şeyi farkedemiyor, gaflet içinde yaşamaya devam ediyorsunuz demektir. Steve Jobes o gaflet perdesini, yani derin uyku perdesini yırtmış bir insandı, birçok gerçeği kavramış bir insandı. Umarım asıl hayatın gözlerimizi kapadığımız andan itibaren başladığını ve asıl bu hayatımızın sonsuza kadar hiç bitmeden devam edeceğini de farketmiştir.

“Her nefis ölümü tadıcıdır. Kıyamet günü elbette ecirleriniz eksiksizce ödenecektir. Kim ateşten uzaklaştırılır ve cennete sokulursa, artık o gerçekten kurtuluşa ermiştir. Dünya hayatı, aldatıcı metadan başka bir şey değildir.” [Âli İmran Suresi, 185.ayet]