Güzellik ne, sevda ne, sevgi ne?

Gözlerdeki masumiyet, saflık ve mutluluk nasıl olunması gerektiğini anlatmıyor mu?

---

Bu güzel şiir gördüğü tüm güzellikleri derinden hisseden insanlara gitsin,çiçek bahçelerinin içinden geçerken onların güzel kokusunu içine çeken, ağaçların üzerine konup birbirinden güzel öten kuşları fark eden, yürürken kafasını kaldırıp gökyüzünde oluşan ihtişamı seyreden, bedenini ve ruhunu Allah’a teslim eden, kalbinin güzelliği yüzünü nurla dolduran, her gördüğü güzelliğin Yaradan’dan olduğunu bilen insanlara gitsin. 

Dalgın dalgın seyreyledim âlemi,
Renkler ne, çiçekler ne, koku ne.
Bir arama yaptım kendi kafamı;
Görünen ne, gösteren ne, görgü ne?

Çeşitli renkler, türlü görüşler
Hayal midir rüya mıdır bu işler…
Tatlı muhabbetler, güzel sevişler;
Güzellik ne, sevda nedir, sevgi ne?

Göz ile görülmez duyulan sesler,
Nerden uyanıyor bizdeki hisler?
Şekilsiz gölgesiz canlar, nefesler;
Duyulan ne, duyuran ne, duygu ne?

Kimse bilmez dünya nasıl kurulmuş,
Her cisme birer zerre verilmiş,
Cümle varlık bir kuvvetten var olmuş;
Gelen ne, giden ne, yol ne, yolcu ne?

Herkese gizlidir bu sırr-ı hikmet.
Her nesnede vardır bir türlü ibret.
Veysel'i söyletir bir büyük kuvvet
Söyleyen ne, söyleten ne, Yaradan ne?

(Aşık Veysel Şatıroğlu)