Sende “benim kalbim temiz” diyenlerden misin?

İsterseniz tanıdıklarınıza, dostlarınıza, ailenize bir sorun: “benim kalbim temiz” demeyen var mı? Herkes kendisini son derece iyi kalpli biliyor, kendine hiçbir kötülüğü yakıştırmıyor. Arada bir eşe dosta yardım ediyor, eve gelen temizlikçiye birkaç parça eşya veriyor, yolda gördüğü dilenciye birkaç kuruş para veriyor, sonra da kendisinin son derece iyi bir insan olduğunu iddia ediyor. Acaba yapılan bu iyilikler insanın “iyi bir insan” olması için yeterli mi, yoksa Kuran ahlakında tarif edilen ahlak daha farklı mı?

Tabii ki toplumda bir insanın "temiz kalpli ve iyi biri" olarak bilinmesi oldukça önemli ve güzel bir özelliktir. Ancak "kalp temizliği"nin toplum içindeki öneminden yola çıkarak, "ben insanlara hiç kötülük yapmıyorum, gerektiğinde insanlara arada sırada yardım ediyorum" demek de, Kuran ahlakının tam anlamı ile yaşandığı anlamına gelmez. Ayrıca böyle düşünmek, insanın kendini aldatmasından başka bir şey değildir. Kuran ahlakı kazanmadan yapılan ve din ahlakından uzak yaşayan toplumun kendi değer yargılarına göre "iyilik" olarak kabul edilen bir davranışın, Allah Katında herhangi bir değeri olmayabilir. İçeriği ne olursa olsun yapılan işin Allah nazarında "iyi" ve "geçerli" olmasının temel şartı, bunun Allah'ın rızasına uygun olmasıdır.Kuran'daki bu ölçülere örnek olarak aşağıdaki ayetleri verebiliriz:

"Hacılara su dağıtmayı ve Mescid-i Haram'ı onarmayı, Allah'a ve ahiret gününe iman eden ve Allah yolunda cehd (mücadele) edenin (yaptıkları) gibi mi saydınız? (Bunlar) Allah Katında bir olmazlar. Allah zulmeden bir topluluğa hidayet vermez." (Tevbe Suresi, 19)Başka bir ayette ise şu şekilde bir örnek verilmektedir:

"Yüzlerinizi doğuya ve batıya çevirmeniz iyilik değildir. Ama iyilik, Allah'a, ahiret gününe, meleklere, Kitaba ve peygamberlere iman eden; mala olan sevgisine rağmen, onu yakınlara, yetimlere, yoksullara, yolda kalmışa, isteyip-dilenene ve kölelere (özgürlükleri için) veren; namazı dosdoğru kılan, zekatı veren ve ahidleştiklerinde ahidlerine vefa gösterenler ile zorda, hastalıkta ve mücadelenin kızıştığı zamanlarda sabredenler(in tutum ve davranışlarıdır). İşte bunlar, doğru olanlardır ve müttaki olanlar da bunlardır." (Bakara Suresi, 177)