14 Nisan 2014 Pazartesi

Canlılardaki fedakarlık ve akılcı davranışlar – 2

Penguenler çok fedakar hayvanlar, aylarca yemek yemeden yavrularına bakıyorlar.

Bugün de sizlere canlılardaki fedakârlık örneklerinden belki de en çarpıcı olanını anlatmak istiyorum. Antarktika, 6 ay kış mevsiminin yaşandığı dünyanın en soğuk bölgesi. Canlılar dünyasının en fedakâr anne-babalarından biri burada yaşar.Penguenler… Penguenler yumurtalarını koruma konusunda büyük bir azim, görülmemiş bir sabır ve şaşırtacak derecede dayanıklılık gösterirler.

Antarktika’da kışın başlangıcı olan Mart ve Nisan aylarında 25.000 kadar penguen bir araya gelir ve çiftleşirler. Mayıs veya Haziran ayında dişi penguen bir yumurta yumurtlar. Dişi penguen yumurtladıktan kısa bir süre sonra kış bastırır. Esas zorluk bundan sonra başlar. Kış aylarında sıcaklık tam -50 dereceye düşer.

Penguenler yumurtalarını buzun üzerine bırakamazlar, çünkü yumurta soğuğa dayanamayarak hemen donar. İşte bu nedenle penguenler yumurtalarını ayaklarının üzerinde taşırlar. Erkek penguen, yumurtlamadan sonra dişinin yanına gelir ve yere hiç değdirmeden ondan yumurtayı alır. Bu zorlu işlemin ardından, yumuşak tüyleri ile yumurtanın üzerini örter. Dişi penguen ise yumurtayı bıraktıktan sonra denize döner. Fedakâr erkek yumurtayı taşıdıkları süre içinde çok kısıtlı bir hareket kabiliyetine sahiptir. Sadece ayaklarını sürükleyerek birkaç metre ilerleyebilirler. Penguenin tüyleriyle örttüğü ayakları dışarıdan tam 80 derece daha sıcaktır. Bu sayede yumurtası dondurucu soğuğu kesinlikle hissetmez.

Kış ilerledikçe çok şiddetli tipiler başlar, rüzgar saatte 120-160 km hızla eser. Bu öldürücü kış şartlarında erkek penguenler 4 ay hiçbir şey yemez ve neredeyse hiç kıpırdamazlar. Birbirlerine yaklaşarak aralarına soğuk girmesini engelleyecek şekilde daireler oluştururlar. Çemberin dışında kalanlar kuzey kutbunun bütün sertliğini göğüslemek zorundadırlar. Ancak bu çok uzun sürmez, çünkü sürekli olarak yer değiştirirler ve dönüşümlü olarak çemberin dışına geçerler. Binlerce penguenin aralarında hiçbir çatışma çıkmadan, aylarca, olabilecek en zor koşullarda bile birlikte yaşamaları ve dayanışma içinde olmaları son derece ilginçtir.

Tüm bu güç koşullara rağmen, penguenlerin hayatları pahasına yumurtalarını bırakmamaları iseevrim teorisini savunanların, “zayıfların ezilerek yok olduğu”nu iddia ettiği doğa anlayışını tamamen yıkmaktadır.Çünkü doğa, zayıfların ezilerek yok oldukları bir savaş meydanından çok, zayıfların güçlüler tarafından her türlü zorluğa rağmen korunarak bakıldıkları bir yerdir.

Son derece çetin geçen dört zorlu ayın sonunda bahar gelir ve yumurtalar çatlar. Erkek penguen, yavrusunu henüz derilerinde onları soğuktan koruyacak kalın yağ tabakası oluşmadığı için buza bırakmaz ve taşımaya devam ederler. Yeni doğan minik penguen yavrularının besine ihtiyacı vardır. İşte burada erkek penguen yine bir fedakarlık örneği gösterir, kendisi aylardır aç olmasına rağmen yutağında sakladığı besini yavrusuna yedirir. İşte tam bu günlerde dişiler açık denizden kıyıya dönerler. Dişinin kursağı tamamen avladığı yiyeceklerle doludur. Bu depoladığı yiyecekleri yemesi için yavrusunun önüne boşaltır. Erkek penguen ise dişinin geri dönmesiyle yaklaşık 4 aylık açlık döneminden sonraki ilk yemeğini yemek üzere denize döner.

Dişi ve erkek penguenlerin büyük bir fedakârlık ve dayanışma içinde yumurtalarını ve yavrularını, ölümü ve en zor koşulları göze alarak korumaları, her ne pahasına olursa olsun yavrularını bir an bile yalnız bırakmamaları onlara Yüce Rabbimiz tarafından ilham edilmektedir. Bilinci ve aklı olmayan bir canlıdan beklenen, bu şartlara dayanamayarak yumurtayı birkaç saat içinde terk etmesi ve kendi başının çaresine bakmasıdır. Ancak penguenler Allah’ın onlara ilham ettiği koruma duygusu sayesinde aylarca yumurtalarını korurlar. Allah bir Kuran ayetinde canlılar üzerindeki hâkimiyetini şöyle bildirmiştir:

“Göklerde ve yerde bulunanlar O’nundur; hepsi O’na ‘gönülden boyun eğmiş’ bulunuyorlar.” (Rum Suresi, 26)