Yok sayılan Kuran hükümlerinden haberdar mısınız? 4

Allah’a iman ettiğini söyleyip alay edenler, kolayca arkadan çekiştirenler, öfkelerini yenemeyenler…  Bu insanların çoğuna sorsanız “Elhamdüllilah Müslüman’ım” diye cevap verirler. Ama Allah’ın Kuran’la bizlere bildirdiği birçok hükmü kolaylıkla görmezden gelirler. Bu da bu insanların dini ve Kuran ahlakını tam olarak yaşayamamalarına neden olur. Halbuki Müslüman’a düşen Kuran’ı çok iyi bilmek, herayeti derin derin düşünüp ahlakına yerleştirmektir. Müslüman güzel ahlakıyla, sevgisiyle, Allah aşkıyla, modernliği ile, kültürüyle, temizliği ile, fedakarlığı ile, cesareti ile tüm dünyaya örnek olmalıdır.

İman eden insanların Kuran hükümlerini göz ardı etmemeleri için şimdi bu yok sayılan hükümlere ve Kuran’daki karşılıklarına bakmaya devam edelim:

Alay etmemek, küçük düşürücü lakaplar takmamak:

İnkarcılar, kendi nefislerini yüceltmek ve diğer insanlardan daha üstün bir konuma geçmek arzusuyla her fırsatta alaycılık, aşağılama, lakap takma gibi çirkin yöntemlere başvururlar.Allah müminlerin birbirlerine karşı cahiliye ahlakına ait olan bu davranışlarda bulunmalarını yasaklamıştır. Kuran’da Allah’ın bu hükmü şöyle bildirilmektedir:

Ey iman edenler, bir kavim (bir başka) kavimle alay etmesin, belki kendilerinden daha hayırlıdırlar; kadınlar da kadınlarla (alay etmesin), belki kendilerinden daha hayırlıdırlar. Kendi nefislerinizi (kendi kendinizi) yadırgayıp-küçük düşürmeyin ve birbirinizi ‘olmadık-kötü lakablarla’ çağırmayın. İmandan sonra fasıklık ne kötü bir isimdir. Kim tevbe etmezse, işte onlar, zalim olanların ta kendileridir. (Hucurat Suresi, 11)

Müminler Kuran’ın bu hükmü gereğince, birbirlerine karşı son derece içli bir saygı ile yaklaşırlar. Çünkü mümin, Allah’ın ruhunu taşıyan, Allah’ın pek çok sıfatının üzerinde tecelli ettiği, Kuran’ın birçok yerinde övülmüş, sonsuz mükafaatla müjdelenmiş bir varlıktır. Müminler birbirlerine Kuran’da bildirilen bu güzel gözle bakmalı ve birbirlerine karşı üstün bir ahlak ile yaklaşmalıdırlar. Zira aksi takdirde, Allah’ın bu hükmünü gözardı eden bir kimse aynı ayetin devamında bildirilen,“imandan sonra fasıklık” tehlikesiyle karşılaşır. Tevbe edip bu davranışını düzeltmezse, yine ayette haber verildiği gibi, zalimlerden olur. Zalimlik ise Kuran’da, iman etmeyenler için kullanılan terimlerden biridir. Alaycılık sözle, lakap takmayla olabileceği gibi çeşitli mimik ve hareketlerle de yapılabilir. Hümeze Suresi’nde yer alan, Allah’ın kaş göz işaretleriyle alay edenlere yönelik uyarısı düşünüldüğünde, alaycılığın Allah Katında ne kadar büyük bir suç olduğu daha iyi anlaşılır:

Arkadan çekiştirip duran, kaş göz hareketleriyle alay eden her kişinin vay haline. (Hümeze Suresi, 1)

Ayetin devamında bildirilen, bu yapıdaki bir kişinin akıbeti, alaycılığın müminler için son derece sakınılması gereken bir hareket olduğunu daha iyi ortaya koyar:

Mümin, bir başka müminin hatasını teşhis edip, onu uyarırken de alaycı bir üslup kullanmamaya ve bu şekilde onu incitmemeye çok titizlik göstermelidir. Böyle bir durumda karşı tarafın hatasını teşhis etmekle ve onu uyarmakla, kişinin kendisini akılca karşısındakinden üstün olduğunu sanması, kendini hatasız görmeye başlaması yanlış olur. Kişinin bir başkasının hata, kusur ya da eksikliklerini yakalayarak onunla alay etmesi bunları teşhis eden kişinin daha akıllı, daha üstün olduğunu göstermez. Hatta ayette bildirildiği gibi, alay edilen kişi belki de Allah Katında, kendisinden daha hayırlı, dolayısıyla daha üstündür. Ayetin hükmünü çiğneyerek alay eden kişinin ise akıllı olmadığı tam tersine aklının kapandığı ortadadır. Söz konusu kişi bu tutumundan vazgeçmez ve müstağni tavırlarını sürdürürse, bir diğer ayette haber verildiği üzere “azgın” bir insan haline dönüşür.

Öfkeyi yenmek:

Müminin öfkesini yenmesi, öfkenin sebep olabileceği çeşitli hatalardan ve zararlardan korunmasına vesile olur. Kuran’da öfkeyi yenme ile ilgili olarak şöyle buyrulmaktadır:

Onlar, bollukta da, darlıkta da infak edenler, öfkelerini yenenler ve insanlar(daki hakların)dan bağışlama ile (vaz) geçenlerdir. Allah, iyilik yapanları sever. (Al-i İmran Suresi, 134)

Belli durumlarda insanın öfkelenmesi yaratılışından kaynaklanan bir davranış olsa bile ayette bildirildiği gibi müminin bu öfkesini sürdürmemesi, yenmesi gerekmektedir. Çünkü öfke, insanın akli fonksiyonlarını perdeleyen, olayları sağlıklı değerlendirip doğru karar verebilmesini engelleyen bir etkendir. Böyle olunca da insanın Allah’ın sınırlarını gereği gibi koruyabilmesi tehlikeye girmektedir. Kuran’da öfkenin en önemli zararlarından biri olarak da adaletten sapma gösterilir. Zira öfkenin aklı örtmesiyle, yapılan teşhisler, verilen kararlar duygusal olmakta, bu da Kuran’a uygun adil bir sonuç vermemektedir.

İnsanlara, özellikle de müminlere karşı şahsi birtakım meselelerden duyulan öfkenin derhal giderilmesi, şefkat ve merhametin esas alınması gerekir. Öfkelenen kimse haksızsa, zaten öfkelenmeye hiçbir hakkı olmadığı gibi, haksızlığını kabul edip telafi etmesi gerekmektedir. Eğer haklıysa da yine öfkesini yenmeli ve ayetin belirttiği gibi bağışlayıcı olmayı seçmelidir. Alemlere rahmet olan, kutlu Peygamberimiz de öfkeyi yenmenin önemini bir hadisinde şöyle bildirmiştir:

İbn-i Ömer (r.a.)’dan rivayet edildiğine göre; Resulullah (sav) şöyle buyurdu demiştir: “Bir (mümin) kulun sırf Allah rızasını talep etmek için yuttuğu bir öfke yudumundan Allah Katında sevap bakımından daha büyük bir yudum yoktur.” (Mace, Cilt10, s. 462)