15 Nisan 2014 Salı

Derin derin düşünen, Rabbimizin ayetlerini görenlerden misin? 4

Düşünmek insanın üzerindeki büyüyü kaldırır.

Bugün de vücudumuzun bize düşündürdükleri üzerinde durmak istiyorum… Güneşin doğmasıyla hepimiz için yepyeni bir gün başlar. İnsanların her sabah sağlıklı olarak uyanabilmesi ise aslında büyük bir mucizedir. Uyurken bilincini tamamen kaybetmesine rağmen sabah yine eski bilinci ve kişiliği ile güne başlar. Yine düşünebilir, konuşabilir ve görebilir. Oysa gece uykuya dalarken bu nimetlerin sabah kendisine tekrar verileceğinin hiçbir garantisi yoktur.

İnsan bunları düşünmeli ve Allah’ın kendi üzerindeki geniş rahmetini ve korumasını hissederek O’na şükretmelidir.

İnsan aynı zamanda ne kadar aciz olduğunu da düşünmelidir: Nisa Suresi’nin 28. ayetinde bildirildiği gibi, “insan zayıf olarak yaratılmıştır.” yiyeceğine, içeceğine ve giyimine gerekli özeni göstermediğinde çok kolay güçten düşüp rahatsızlanabilir… Gözle bile görülemeyen bir grip virüsü, 60-70 kilo ağırlığındaki bir insanı güçten düşürmeye, yeter. Hastalanan kişinin tek yapabileceği, yatıp dinlenmektir. Bu sırada vücudunda kendisinin kesinlikle kontrol edemediği bir mücadele gerçekleşir.

Her ne kadar tedbirini alıp doktorun verdiği ilaçları içmesi gerekse de, aslında ona tekrar güç ve sağlık verecek olan ancak Yüce Allah’tır. Dolayısıyla insan, Hz. İbrahim’in Kuran’da bildirilen sözünü hatırlamalı ve ona göre dua etmelidir:

Bana yediren ve içiren O’dur. Hastalandığım zaman bana şifa veren O’dur. (Şuara Suresi, 79-80)

İnsan bedeninin her detayı, belirli bir hikmetle yaratılmıştır. Örneğin insanın kaşları ve kirpikleri belirli bir boydan fazla uzamaz. Çünkü uzamamaları bizim için daha kullanışlıdır. Ancak insan estetiğinin önemli bir parçası olan saçlar yaşam boyunca uzar ve bu sayede onlara dilediğimiz gibi şekil verebiliriz. Şimdi bir düşünün: Eğer kirpikleriniz, saçlarınız gibi uzasaydı ne olurdu? Belli bir seviyeye geldiğinde durma emrini kirpiklerinize kim vermektedir? Bu gibi sorular üzerinde düşünen insan, bedeninin her noktasının, her miliminin özel bir tasarımla yaratıldığını hemen anlar.

Kemiklerin uzamasında da tam bir uyum ve oran vardır. İnsan beyni çocukluktan itibaren büyümeye başlar. Aynı anda kafatası da büyür. Eğer kafatasının ve beynin büyümesi orantılı olmasa ve kafatası dar kalsa beyin, oluşan baskı sonucunda sıkışıp parçalanırdı. Fakat böyle bir şey olmaz. Kafatası beyinle birlikte belirli bir yaşa kadar büyür ve beyni çevreleyerek bir kafes gibi onu korur. Yaşımızla orantılı olarak gelişen kemikler belli bir büyüklüğe gelince durmaları gerektiğini nereden bilirler? Peki kemiklerimiz büyümeyi devam ettirselerdi neler olurdu? Örneğin göğüs kafesini oluşturan kemikler belli bir yere kadar büyüyüp durmasalardı, insanın etini delerek dışarı çıkabilirlerdi. Ancak kemik hücrelerinin özenli çalışması sayesinde böyle bir durumla hiç karşılaşmayız. Kemik hücreleri vücuttaki her kemiği tıpkı bir heykeltraş gibi özenle şekillendirir.

Burada şunları düşünmemiz gerekir. Bir kemik hücresi tüm bu anlattıklarımızı yapabilecek bir bilgiye, şuura, koordinasyon ve planlama kabiliyetine sahip olabilir mi? Nerede, ne zaman durması veya ilerlemesi gerektiğini nasıl bilebilir? Vücudumuzdaki bütün kemikler aynı kemik hücrelerinden meydana geldiği halde nasıl olup da kimi çok esnek, kimi de çok sert olmaktadır? Kemikler için bu görev dağılımını kim yapar? Kuşkusuz tüm bunların tesadüfler sonucunda oluştuklarını iddia etmek imkansızdır. İnsanı meydana getiren hücrelerin, hücreleri oluşturan moleküllerin böyle kararlar alabilmeleri mümkün değildir. Bunların her biri, insanı en güzel surette yaratan Allah’ın sanatıdır. Allah bir ayetinde şöyle buyurmaktadır:

…Kemiklere de bir bak nasıl bir araya getiriyoruz, sonra da onlara et giydiriyoruz?(Bakara Suresi, 259)