Tevrat’ta evrenin yaratılışı nasıl bildiriliyor?

Hz. Mehdi Yahudilere Tevrat'ın aslı ile hükmedecektir.

---

Tevrat’ın değiştirilmiş bir kutsal kitap olduğunu ama içinde hala vahye dayalı sözlerin bulunduğunu biliyoruz ve Müslümanlar olarak bizler nasıl Kuran’a inanıyorsak İncil’e de, Tevrat’a da inanıyoruz. Kuran’ı bilen her Müslüman hem Tevrat’taki hem de İncil’deki vahye dayalı ifadelerin hangilerinin olduğunu, hangilerinin de değiştirilmiş olduğunu anlayabilir, hüsn-ü zan edebilir. Bugün isterseniz Tevrat’ta evrenin yaratılışından nasıl bahsedildiğine değinelim:

Başlangıçta Allah göğü ve yeri yarattı. Yer boştu, yeryüzü şekilleri yoktu; engin karanlıklarla kaplıydı... (Yaratılış, 1:1-2)

Allah, "Suların ortasında bir kubbe olsun, suları birbirinden ayırsın" diye buyurdu. Ve öyle oldu. Allah gökkubbeyi yarattı. Kubbenin altındaki suları üstündeki sulardan ayırdı. Kubbeye "Gök" adını verdi... (Yaratılış, 1:6-8)

...Rab Allah göğü ve yeri yarattığında…(Yaratılış, 2:4-5)

... Tek Rab Sensin. Gökleri, göklerin göklerini, bütün gök cisimlerini, yeryüzünü ve içindeki herşeyi, denizleri ve içlerindeki herşeyi Sen yarattın... Bütün gök cisimleri Sana kulluk eder.(Nehemya, 9:6)

Allah, "Göğün altındaki sular bir yere toplansın, kuru toprak görünsün" diye buyurdu ve öyle oldu. Kuru alana "Kara", toplanan sulara "Deniz" adını verdi... (Yaratılış, 1:9-10)

Ya Rab, Allah'ım, ne ulusun! Görkem ve yücelik kuşanmışsın… Yeryüzünü temeller üzerine kurdun, asla sarsılmasın diye. (Mezmurlar, 104:1, 5)

Allah şöyle buyurdu: "Gökkubbede gündüzü geceden ayıracak, yeryüzünü aydınlatacak ışıklar olsun.Belirtileri, mevsimleri, günleri, yılları göstersin." Ve öyle oldu. Allah büyüğü gündüze, küçüğü geceye egemen olacak iki büyük ışığı ve yıldızları yarattı. Yeryüzünü aydınlatmak, gündüze ve geceye egemen olmak, ışığı karanlıktan ayırmak için onları gökkubbeye yerleştirdi... (Yaratılış, 1:14-17)

Ey Egemenimiz Rab, ne yüce Adın var yeryüzünün tümünde! Gökyüzünü görkeminle kapladın...Seyrederken eserin olan gökleri, oraya koyduğun Ay'ı ve yıldızları, soruyorum kendi kendime: "İnsan ne ki... ?"(Mezmurlar, 8:1-4)

O boşluğun üzerine kuzey göklerini yayar, hiçliğin üzerine Dünya'yı asar. (Eyüp, 26:7)